Redding zeehond MS. Margriet Station Stellendam
Op zondag, 18 juli 2004 omstreeks 13.45 uur, gaat de GSM van de zeehondenopvang. “Met de vuurtoren, ik word gebeld door de schipper van de Zeeduivel. Hij ziet op de Hinderplaat een slechte zeehond liggen. Het dier is in leven." Zo gaat het netwerk weer draaien. We krijgen het nummer van de schipper van de Zeeduivel en van de schipper van de KNRM Station Stellendam. We nemen contact op en de schipper van KNRM vraagt hoe laat wij in Stellendam kunnen zijn. We spreken om 15.00 uur af bij de reddingsboot Margriet.
Ondertussen brengen we alles in gereedheid en melden de Zeehondencrèche dat er een zeehond in de buurt van Stellendam is gesignaleerd. Dit zal voor ons de eerste keer zijn dat we gebruik maken van de KNRM in 11 jaar.
Op het station staat de bemanning al te wachten, de motoren draaien en zodra we aan boord gaan, worden de trossen losgegooid. We gaan richting locatie waar de zeehond zou liggen. De schipper van de Margriet neemt contact op met de schipper van de Zeeduivel. De Zeeduivel geeft de exacte coördinaten door. Met de GPS kunnen we er rechtstreeks naar toe varen. Bij nadering van de plaat kijken we goed uit of de zeehond er ligt. Er staan wel veel aalscholvers.
En ja hoor, geheel rechts ligt een, voor het zicht, een kleine zeehond. De boot wordt zo gedraaid dat we eenvoudig van boord kunnen stappen. We verwachten ondiep water, ja tot je borst geheel nat. Enfin geeft niets. Samen met drie opstappers gaat Jaap naar de plaat toe. Ondertussen steken nog 4 volwassen zeehonden hun kop boven water, of ze willen zeggen, wat komen jullie doen, of, komen jullie onze zieke broeder weghalen?
Gezien de afstand en zoals de zeehond daar ligt lijkt het of het een kleine zeehond is. Bij nadering blijkt dat het een half volwassen zeehond is. De zeehond blijft gewoon liggen. Doet niets, reageert geheel apathisch. Bij verdere inspectie blijkt dat de zeehond een merkteken heeft. Omdat het opkomend water is (15.45) uur, wil de zeehond steeds verder de plaat op. Hij wil helemaal het water niet in. Na overleg wordt besloten om de mand te halen en de zeehond van de plaat te halen.
Twee opstappers gaan de transportmand halen. Bij de zeehond aangekomen wordt deze in de mand gelegd en kan de reis beginnen naar Pieterburen. We varen snel terug naar de haven van Stellendam daar wordt de zeehond in de mand aan land gezet. Na telefonisch overleg wordt er afgesproken bij Laren/Eemnes.
Bij de eerste controle blijkt dat de zeehond aan beide ogen blind is. Wanneer alles goed gaat kan de zeehond na een kort verblijf weer terug naar zee, naar huis.
Met dank aan de bemanning van ms. Margriet van de KNRM station Stellendam.