Column: Over eilanders en overkanters
In de krant Eilanden-nieuws las ik onlangs een interview met een voormalige dominee uit Stellendam. Ergens in dat vraaggesprek ventileerde hij de termen 'eilanders' en 'overkanters'. Die twee groepen botsten in het verleden nogal eens. Liggen de verhoudingen nog steeds zo scherp?
Feitelijk is Goeree-Overflakkee sinds de opening van de Haringvlietbrug in 1969 geen eiland meer. De ramp uit 1953 maakte de Deltawerken noodzakelijk en mede daardoor verloor Goeree-Overflakkee een deel van haar zelfstandigheid en identiteit. Het buitensluiten van de zee had immers als gevolg dat de eilandgrenzen werden opengesteld voor de 'overkanters', en daar had men het vaak niet zo op. Sinds die tijd is er veel veranderd. Ik kan mij goed voorstellen dat met name de ouderen onder ons heimwee hebben naar het oude eilandgevoel. Maar tijden veranderden, ook voor Goeree-Overflakkee. Samen met de 'overkanters' kwamen ook de toeristen. Naast landbouw, veeteelt en visserij werd het toerisme een van de pijlers waarop de Flakkeese economie rust.
Is er sinds de opening van de Haringvlietbrug nu echt zoveel veranderd? Persoonlijk denk ik van niet. Natuurlijk zijn de laatste technologische en sociale ontwikkelingen niet aan het eiland voorbijgegaan. Onderhuids is er echter veel hetzelfde gebleven: de sociale samenhang is groot, indien nodig helpt men elkaar en nog steeds zijn op zondag de winkels gesloten. Wat mij betreft heeft de komst van de 'overkanters' het leven op het eiland alleen maar verrijkt. Er zijn wat 'stadse fratsen' bijgekomen, dat is alles. Maar ja, dat is geredeneerd vanuit het perspectief van een 'overkanter'.
Inmiddels zijn veel 'overkanters' 'eilanders' geworden en omgekeerd. Ikzelf vind dat een prima ontwikkeling. Leven en laten leven mag wat mij betreft het motto van 2016 worden. Los daarvan wens ik u allen een goed en vooral gezond 2016 toe.
Door Koen Vugs
Zaterdag 2 januari 2016
