Waterbad helpt tegen miniwormen op uienveld
Zonder ingrijpen zou het land ons tientallen jaar niets opleveren.
Ruim drie maanden lang stond het perceel van Levien Jacobs uit Den Bommel onder water. De akkerbouwer hoopte op deze manier de aaltjes in zijn grond op een biologische manier te bestrijden. Inmiddels ligt het land er weer kaal bij; het water is weggestroomd. Wat Jacobs betreft is de proef geslaagd.
"We hebben officieel nog geen proefboringen gedaan," vertelt de jonge boer (27). "Er zit nog teveel water in de grond om eroverheen te kunnen rijden. Maar alles is naar wens verlopen en de werking heeft zich bij tulpenkwekers in Noord-Holland reeds bewezen. Ik ga er vanuit dat het bij ons ook is gelukt."
Oogst mislukt
Levien en zijn vader Leo Jacobs kozen voor de op Goeree-Overflakkee ongebruikelijke bestrijdingsmethode, nadat hun grond besmet was geraakt met het uien stengelaaltje (een kleine soort wormen). Hierdoor zagen zij hun oogst mislukken en werd het perceel onbruikbaar. "Zonder ingrijpen zou het land ons tientallen jaar niets opleveren."
De bestrijdingsaanpak trok veel aandacht van automobilisten die over de Tilsedijk reden. Zij zagen een grote, met plastic omheinde watervlakte. "Er stond minimaal 25 cm water op, goed voor zo'n 1000 kuub water." Ook vogelaars kwamen dagelijks langs om te kijken hoe allerlei vogels zich te goed deden aan de wormen die naar boven kwamen drijven, of kikkervisjes die door de pomp uit de sloot werden meegepompt.
Mooi geweest
Alle aandacht en het voorspoedige verloop van de proef deden de familie Jacobs goed. Levien: "Er is één keer een schotje kapot gegaan waardoor het water wegstroomde. Maar dat hadden we gelukkig op tijd door en toen hebben we de boel weer volgepompt. Bij de laatste storm ging het toch weer mis en dachten we: nu is het mooi geweest. Het water heeft er 3,5 maand opgestaan; de zuurstof is uit de grond. Dat moet voldoende zijn om de aaltjes te bestrijden."
De familie heeft nu besloten om de andere drie percelen op dezelfde wijze aan te pakken. "Dan weten we tenminste zeker dat we van ze gevrijwaard zijn. We zijn die beestjes liever voor dan dat ze ons land vernielen." Navolging van andere collega's op het eiland lijkt hij nog niet te hebben; slechts één boer heeft indirect belangstelling getoond. "Ik denk dat ze eerst de testresultaten willen afwachten. Toch verwacht ik dat binnen nu en 5 jaar anderen ons volgen."
Suikerbieten
Jacobs verwijdert binnenkort de plastic omheining. Hij verwacht pas na de eerste nachtvorst weer te kunnen ploegen. "En dan kunnen in maart of april de suikerbieten weer de grond in. Die kunnen het best tegen het zoute water uit de sloot. Het is dan alweer 6 jaar geleden dat hier bieten op het land stonden."
Maandag 2 oktober 2017
