Cultuurhistorie verrijkt de woonomgeving
Een woonomgeving met een historisch karakter oefent grote aantrekkingskracht op de Nederlander. Als mensen zich zouden kunnen vestigen waar ze willen, zou een woonomgeving met een cultuurhistorisch karakter bij tweederde van de Nederlandse bevolking een streepje voor hebben. Eenderde van de volwassen Nederlandse bevolking zou zich dan op het platteland vestigen (8% nu). Ook de historische binnenstad en oude dorpskerken zouden er bewoners bij krijgen. Nieuwere dorpen en steden zouden allebei veel inwoners verliezen aldus het rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).
Daarom wordt cultuurhistorie steeds vaker ingezet om ontwikkelingsprojecten een eigen signatuur te geven. Dit gebeurt onder invloed van de groeiende maatschappelijk vraag naar kwalitatieve en identiteitsvolle woon en werkomgevingen.
Het functioneel benutten of inspirerend inzetten van cultureel erfgoed is een hot item. Te denken aan oude fabriekspanden, theaters, pakhuizen, scholen maar ook gewone huizen. Door hun ontwerp en hun geschiedenis – de culturele waarde en het verhaal van de plek - zijn het beeldbepalende dragers van de identiteit van een dorp of stad. Historische bebouwingen vormen een richtinggevend icoon voor de ontwikkeling van het totale gebied. Het herontwikkelen van historische complexen en gebouwen is inspirerend, maar lastig. Zo zijn de objecten bouwtechnisch vaak niet toegerust op hedendaagse gebruikseisen. De financiële risico’s die hiermee samenhangen, kunnen onder meer door een gebiedsgerichte benadering worden beperkt. Daarbij worden in een groter gebied nieuwbouwprojecten gekoppeld aan herontwikkelingen, waardoor verevening tussen projecten kan plaatsvinden.
Op het eiland Goeree-Overflakkee worden meerdere cultuurhistorische locaties bedreigd in hun voortbestaan. Een feit dat vaak niet onder ogen wordt gezien...