Bij muziek met peuters mogen kinderen kruipen en rennen
Van tikken met stokjes tot schudden met eitjes of stampen met je voeten. Juf Angelique maakt in het Flakkeese Middelharnis iedere donderdag- en vrijdagochtend muziek met peuters en hun ouders. “Ik wil alle kinderen het gevoel geven dat ze zich mogen uiten.”
Als juf Angelique de Boer de eerste warme klanken door haar dwarsfluit blaast, schieten twee peuters direct in de aanvalsmodus. Ze weten precies wat hun te doen staat. Links en rechts grissen ze belletjes en speelgoedxylofoons bij elkaar en proppen het in de plastic doos die in het midden van de kring staat. Niet veel later begint juf Angelique het gefloten melodietje te zingen: “Het speelgoed in de doos, het speelgoed in de doos.
Acht kinderen, acht ouders
Zes andere kinderen kijken ademloos toe of trekken zich in stilte terug in de schoot van hun moeder. Het is de eerste muziekles met peuters van een nieuwe reeks van zeven donderdagochtenden. Voor jongetjes en meisjes die vaker zijn geweest is het een feest der herkenning, voor nieuwe kinderen is het drie kwartier lang aftasten of gaandeweg nieuwsgierig steeds iets meer durven.
Acht kinderen in de leeftijd van 1 tot en met 3 jaar, acht ouders en een juf op kussentjes in een kring op het zachte tapijt. Opvallend: de verslaggever is de enige mannelijke ouder in het gezelschap.
Nadat het speelgoed is opgeruimd, begroet de juf met handknuffel Woefie en een xylofoon ieder kind op muzikale wijze. Een jongetje met donkere krullen stapt bij het horen van zijn naam vol overgave naar het hondje toe om ‘m aan te raken. Het blonde meisje dat zo enthousiast het speelgoed wist op te ruimen, vindt het een beetje spannend om onder het toeziend oog van de hele groep een aai over de bol van Woefie te geven. Ze houdt het bij een lieve lach.
Geen muziek op schoot
Voor juf Angelique is het één niet beter dan het ander. Met haar kalme stem maakt ze het gezelschap duidelijk dat niets hoeft en alles mag. Ze legt de kinderen, maar ook de ouders, geen druk op. “Het is geen muziek op schoot. Kinderen mogen vrij bewegen en ik vind dat ze vrij in hun eigen ontwikkeling moeten zijn”, zegt juf Angelique.
Daarom mag een peuter die net het kruipen heeft ontdekt of sinds kort kan lopen, gewoon z’n gang gaan in het lokaal. “Je komt vanzelf wel weer terug als je ziet dat andere kinderen herfstblaadjes uitgedeeld krijgen voor het volgende liedje.” Het is de charme van muziek met peuters: een deel vernieuwing om bij de belevingswereld van kinderen aan te sluiten. “Dus als het herfst is, gaat het over de herfst.”
Van verwondering naar meezingen
Maar ook een deel herkenning met steeds terugkerende liedjes is belangrijk, omdat kinderen gebaat zijn bij structuur. “Tijdens de eerste les verwondert een kind zich. Tijdens de tweede les denkt het kind: dat herken ik. En na zes lessen kan een kind het liedje zelf meezingen. Daarom doe ik ook geen proeflessen, omdat één keer meedoen helemaal niks zegt.”
Juf Angelique heeft in de tien jaar dat ze dit doet tal van kinderen voorbij zien komen. Veel daarvan zaten tijdens de eerste les verlegen bij mama of papa op schoot, maar hadden enkele weken later het hoogste woord.
Rennen, vallen, opstaan
“We gaan nu Jan de Waggelman zingen”, zegt ze tegen de groep. “Daarbij gaan we staan en lopen, maar als je liever blijft zitten is dat ook goed. Het liedje eindigt met ‘Dan vallen we allemaal om’ en dan mag je je met je kind op de grond laten vallen en een beetje gek doen”, legt de juf het liedje uit. Twee moeders blijven met hun kind dat net kan kruipen op de grond zitten, de rest gaat staan.
Als de eerste klanken de ruimte vullen, komen de kinderen en hun ouders langzaam in beweging. Een beetje in afwachting van de tekst, kijken vooral de ouders gespannen toe wanneer ze naar de grond toe moeten. De kinderen deert het niet. Ze lopen kriskras door de zaal. Bij de oudere peuters die het liedje al kennen, neemt het volume van hun gegil langzaam toe. Het hoogtepunt vormt het op de grond vallen, al dan niet krioelend in de armen van papa of mama.
Van nature zingen
Voor Angelique is muziek vanzelfsprekend. Toen ze zelf nog maar 5 jaar was, had ze al door hoe een blokfluit werkt. Maar muziek zit volgens haar in ieder mens. “Als baby reageert een kind al op je hartslag en andere geluiden. Jonge kinderen zingen van nature heel veel. Als we puber worden, durven we dat ineens niet meer, omdat we denken dat we naar elkaar kijken.”
De voordelen van muziek zijn legio, zegt Angelique. Het stimuleert de ontwikkeling van de hersenen, creativiteit en het helpt bij de sociaal-emotionele ontwikkeling, zoals het uiten van gevoelens. “Geen enkele activiteit maakt ook zo’n sterke verbinding tussen de hersenhelften. Daarom krijgen kinderen bij mij altijd twee stokjes of twee eitjes, voor in beide handen één. Zo train je het brein aan twee kanten.”
Meer ontspanning door muziek
De drie kwartier zijn bijna om. De juf vraagt aan de kinderen waar Woefie is. Direct schieten twee oudere peuters overeind en rennen naar de tafel waarop alle instrumenten en attributen liggen. Ergens, half verstopt, ligt het pluizige, geelbruine knuffeltje te wachten om iedereen gedag te zeggen. Opmerkelijk rustig pakken de jongen en het meisje het beestje als een team vast en geven het aan de juf.
“Dag kind’ren, dag kind’ren, dat was het weer. Het was heel gezellig, tot de volgende keer”, zingt de hoge stem van juf Angelique luid door het lokaal. Daarna mag ieder kind nog een knuffel, een kus of een aai over de bol van Woefie geven. In de hoek van de ruimte liggen voor de nieuwe ouders boekjes klaar met daarin alle liedjes.
Voor juf Angelique was het een geslaagde les. “Dat is het voor mij als ik hoor dat mensen het leuk vinden natuurlijk, maar helemaal als ik zie dat een kind aan het einde meer meedoet dan aan het begin. Of als ik een meer ontspannen gezicht zie.” Nog enthousiaster is ze wanneer kinderen en hun ouders na een vakantie weer terugkomen.
Tip de redactie
Heb je nieuws voor ons? Of het nu gaat om een leuk verhaal, een opmerkelijk bericht, iets dat speelt in de buurt of als je politie of andere hulpdiensten ergens ziet: laat het ons weten! Mail naar redactie@omroeparchipel.nl, bel naar 0187-682630 of stuur een WhatsAppje naar 0187-609512.
Maandag 1 december 2025
