Daar héb je weer zo'n e-bike!
De vakantie is aangebroken. Mijn vrouw en ik zitten drie weken op Goeree-Overflakkee. Meestal gaat mijn fiets in de auto mee, maar deze keer besloot ik hem zelf naar Herkingen te rijden. Op een zonnige, maar niet al te warme, woensdag stapte ik in Rotterdam op.
Het was een beetje een impulsieve daad, dat wel. Vooraf had ik op internet gezien dat het die dag droog zou blijven. Wel stond er een stevige westenwind, hetgeen betekende dat ik vooral last kreeg van zijwind. Het laatste gedeelte op het eiland zou wellicht nog tegen kunnen vallen. Maar ach, gewoon een paar versnellingen terug schakelen en wat harder trappen. Moet kunnen, dacht ik...
De reis verliep aanvankelijk voorspoedig. Ik trapte lekker door en binnen het uur was ik de Heinenoordtunnel gepasseerd. De Hoeksche Waard volgde zonder enig probleem. Na de lunch in Numansdorp begaf ik mij richting de Haringvlietbrug. Inmiddels had ik ruim dertig kilometer in de benen en openbaarde zich het eerste lichamelijk ongemak in de vorm van een pijnlijk achterste.
Na het Haringvliet is het een behoorlijk stuk fietsen langs de N59. De stevige tegenwind maakte het er niet plezieriger op. Met als vooruitzicht een bakje patat bij Hetty trapte ik stug door. Maar juist op dat schier eindeloze stuk weg kom je mensen tegen op een e-bike. Vriendelijk groetend passeren ze je. Moeite met wind tegen? Welnee! Dat groeten begon mij na verloop van tijd danig de keel uit te hangen. Niet verwonderlijk als je benen zeer doen en het zweet je in de bilnaad staat. Op een bepaald moment dacht ik geïrriteerd: daar héb je weer zo'n e-bike! Gemelijk begon ik te mijmeren over lege accu's, lekke banden en afgelopen kettingen.
Na 63 kilometer zwoegen staat de fiets in de schuur. De lichamelijke ongemakken en het slechte humeur zijn verdwenen. Nu nog een beetje mooi weer graag.
Door Koen Vugs
Woensdag 5 augustus 2015
