De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij kan al vanaf de oprichting in 1824 haar werk uitvoeren dankzij geheel vrijwillige giften, legaten, erfenissen enz. De donateurs zijn van het grootste belang omdat de KNRM geen enkele overheidssubsidie ontvangt. Omdat de donateurs zo belangrijk zijn heeft de KNRM vorige week ze extra in het zonnetje gezet. Op zaterdag 5 november 2005 waren er een aantal uitgenodigd in de Zeemeeuw, het restaurant van de visafslag te Stellendam. Dit waren mensen, die al vijftig jaar of meer jaarlijks hun bijdrage naar de reddingsmaatschappij overmaken.
De Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij kan al vanaf de oprichting in 1824 haar werk uitvoeren dankzij geheel vrijwillige giften, legaten, erfenissen enz. De donateurs zijn van het grootste belang omdat de KNRM geen enkele overheidssubsidie ontvangt. Omdat de donateurs zo belangrijk zijn heeft de KNRM vorige week ze extra in het zonnetje gezet. Op zaterdag 5 november 2005 waren er een aantal uitgenodigd in de Zeemeeuw, het restaurant van de visafslag te Stellendam. Dit waren mensen, die al vijftig jaar of meer jaarlijks hun bijdrage naar de reddingsmaatschappij overmaken.De voorzitter van de plaatselijke commissie, de heer C. Sinke, heette ze allen welkom en sprak zijn waardering voor hen uit. Aan enkelen, die nog geen speldje hadden toegestuurd gekregen, werden speldjes en een kaart uitgereikt, waaruit die waardering voor hun vijftig jarig donateurschap duidelijk naar voren komt.
Ook de bemanningen van de drie reddingboten uit de gemeente Goedereede waren aanwezig. De Ouddorpse reddingboot stond op de trailer opgesteld voor de ingang van de Zeemeeuw, de andere reddingboten lagen afgemeerd bij het boothuis in de buitenhaven. Het gezelschap vertrok na afloop van het officiële gedeelte van de bijeenkomst naar het boothuis. De groep was te groot om in één keer mee te kunnen varen, daarom werden ze in twee ploegen getrakteerd op een eindje varen met de Prinses Margriet het Goereese Gat in. De Willemtje cirkelde er om heen om te laten zien wat hij allemaal kon. De gasten hebben deze tocht zeer gewaardeerd. De bemanning zorgde er voor dat met vereende krachten zelfs een rolstoelgebruiker aan boord kwam. Deze man genoot er des te meer van, want hij had er niet op gerekend mee te kunnen varen. Na afloop kwamen ze allemaal weer terug in de Zeemeeuw om nog een poosje onder het genot van een hapje en een drankje na te praten over de reddingmaatschappij en over hun jarenlange ervaringen. Het was een grandioze middag.