Omloop startnummer 1 Saskia loopt vooral voor de gezelligheid
Saskia de Vries uit Vierpolders loopt altijd stevig door, maar ze was er ook snel bij om zich aan te melden voor de Omloop. Ondanks haar startnummer 1 loopt ze toch vooral voor de gezelligheid.
Het zijn vooral de mensen die ze ontmoet die het langeafstandswandelen voor Saskia aantrekkelijk maken, legt ze uit. “Ik deed voor het eerst de Kennedymars, de 80 kilometer, van de Rotterdamse Wandelvereniging,” herinnert ze zich. “Ik werd daar zo warm onthaald, het voelde bijna als familie. Zo van: ‘Oh, jij bent Saskia, wat leuk dat je ook wandelt, en je gaat het redden.’ Dat was mijn eerste tocht, en meteen na afloop had ik er vriendinnen en vrienden aan overgehouden. Je hoort er meteen bij. Dat trok mij heel erg.”
Het wereldje van lange wandeltochten is niet heel groot. “Zeker als je net iets vlotter doorloopt dan de gemiddelde wandelaar, komen altijd dezelfde mensen toch weer bovendrijven. Dan leg je gewoon heel makkelijk contact met elkaar.”
Rotgrasdijk
Je leert elkaar goed kennen tijdens de 100 kilometer samen wandelen. En volgens Saskia heeft dat een groot voordeel. “Want als je het heel gezellig hebt, dan loopt dat een stuk fijner dan wanneer je 110 kilometer in je eentje loopt en denkt: nou, weer zo’n rotgrasdijk en ik zie dat zware strand. Het helpt als je mensen om je heen hebt.”
Saskia spreekt sommige van haar medelopers ook in het dagelijks leven, al wonen de meesten niet in de buurt. “Ik ken mensen uit Friesland, uit Denemarken zelfs. Daar ga je niet bij op de koffie.”
WhatsApp
Veel contact loopt via WhatsApp. Dan loop je een tocht en de ander niet. Dan krijg je een appje van: ‘En, hoe was het? Was het weer leuk?’ en: ‘Wanneer zien we elkaar weer?’ Ja, je hebt heel veel verbondenheid.”
Lief en leed wordt met elkaar gedeeld. “Er was een vrouw die altijd meeloopt. En ik wist dat ze was ingeschreven, maar opeens was ze er niet. Dan vraag je elkaar: ‘Weet jij wat er met haar aan de hand is?’ Ze had het afgezegd, want ze had pijn en het ging even niet. Toen hebben we een kaart naar haar toegestuurd. Dat is gewoon leuk.”
Vermoeidheid
Bij de zware momenten tijdens zo’n tocht slepen de wandelaars elkaar erdoorheen. “Je hebt altijd wel eens een moeilijk moment, vooral ’s morgens als het bijna licht wordt. Dan slaat de vermoeidheid vaak toe. Dan is het heel fijn als je met een groepje bent. Dan ga je even bij de rust zitten, drinkt een kopje koffie of een glas cola en dan ga je gewoon weer verder en begin je weer fris.”
Het wordt pas echt stil als iedereen er op hetzelfde moment doorheen zit. “Dan heeft iedereen een beetje die slaapdip en dan loop je dus al slaapwandelend tot het licht is. En dan kom je er ook wel doorheen, maar op dat moment voelt het wat zwaarder.”
Saskia’s tactiek om het vol te houden en de anderen erdoorheen te slepen is vooral door het gezellig te houden. “Gewoon blijven praten. Wat ik ook geleerd heb van andere mensen, is op de omgeving letten. Je ziet een mooie vogel, een mooi huis of zo. De omgeving waar je loopt is ook heel vaak heel mooi. Dus ja, je ziet van alles en dat houdt je ook weer bezig.”
Tip de redactie
Heb je nieuws voor ons? Of het nu gaat om een leuk verhaal, een opmerkelijk bericht, iets dat speelt in de buurt of als je politie of andere hulpdiensten ergens ziet: laat het ons weten! Mail naar redactie@omroeparchipel.nl, bel naar 0187-682630 of stuur een WhatsAppje naar 0187-609512.
Maandag 25 augustus 2025
