Schokkend misbruik achter een perfect plaatje
Op het oog is het een keurig gezin uit Middelharnis. Vijf kinderen staan lachend op de vele foto’s, netjes op volgorde van leeftijd. Maar als de camera uitgaat, verdwijnt de lach. Bij de politie verklaren de kinderen dat zij jarenlang stelselmatig zijn mishandeld.
Moeder is de kwade genius. Zij zou onvoorspelbaar opvliegerig zijn geweest en haar kroost vaak hebben geslagen, soms wel elke dag. Ook werden ze geschopt en uitgescholden: "Kankerkind! Kutkind!"
Een van de dochters omschrijft het zo: "Ik voelde me altijd onveilig, verdrietig, vernederd, afgewezen. Mijn hele jeugd had ik het idee dat ik anders was." De jonge vrouw zegt dat zij nog altijd spanning in haar lichaam voelt, te kampen heeft met PTSS en paniekaanvallen.
Sterk verwaarloosd huishouden
De zaak komt zes jaar geleden aan het rollen als het jongste kind ernstig ondervoed wordt opgenomen in het ziekenhuis. Direct na opname begint het kind te eten en groeien en dat stagneert weer thuis in Middelharnis. Jeugdbescherming treft een sterk verwaarloosd huishouden aan, waarbij overal rommel ligt en er geen ruimte voor de kinderen is om te spelen.
Verdachte Hendrika van G. (44) beaamt dat er een onleefbare situatie was ontstaan. "Het was echt heel erg. Het was zo vol, dat ik geen verjaardagen meer vierde." Waarom zocht zij geen hulp? "Uit schaamte. Afspraken deed ik altijd buiten de deur."
En het maken van foto’s ook. Buren vertellen hoe er elke dag wel een fotosessie was in de tuin. Soms in de barre koude of stromende regen: kinderen op een rijtje en dan lachend op de kiek. "Het was iets dwangmatigs", zegt zij.
Schone schijn
Was het een controlemiddel? Of wilde zij de schone schijn vastleggen, in kleur, als ontkenning van de grauwe werkelijkheid binnen? Het wordt tijdens de zitting in Rotterdam niet duidelijk.
Jeugdbescherming besluit in 2019 de vijf kinderen uit huis te plaatsen. Bij hun pleeggezinnen ervaren ze het verschil met thuis, zegt de officier van justitie en daardoor gaan zij mondjesmaat praten. Op het oudste kind na hebben zij allemaal verteld over de mishandelingen en kleineringen thuis.
De zoon heeft dat ook gedaan in briefvorm. Aan zijn vader, als noodkreet: "Waarom heb je niets gedaan en ben je niet voor me opgekomen?" Aan zijn zussen: "Waarom hebben we niet vaker met elkaar gepraat hierover?"
Af en toe een tik
Hendrika Van G. erkent dat zij heeft geslagen, al spreekt ze van "af en toe een tik". Ze zegt er heel veel spijt van te hebben. Huilend: "Ik snap gewoon niet wie ik was in die tijd."
De feiten zijn van langer geleden. Volgens het Openbaar Ministerie tussen 2006 en 2019. Maar omdat een deel is verjaard, gaat het in de rechtszaak om de periode 2013-2019. De kinderen waren toen tussen de drie en achttien jaar oud. De verdachte ontkent het schoppen én het schelden: "Ik zal Gods naam nooit lasteren."
Maar haar (inmiddels) ex-man heeft een usb-stick aan de politie gegeven, waarop te horen is dat zij "kutkind!" schreeuwt. Er zijn geluiden die volgens het OM klinken als slaan. Ook buren hebben gezegd dat zij de nodige scheldpartijen hebben meegemaakt.
Te weinig eten
De vrouw spreekt ook tegen dat zij haar jongste dochter te weinig eten heeft gegeven. "Ze was gewoon dun, net als ik. We hebben dezelfde bouw." Het kleine kind is gehoord en heeft gezegd: "Ik kreeg niet veel eten, soms had ik honger."
Jeugdzorg merkt later nog iets bijzonders op, tijdens de bezoekjes aan de uit huis geplaatste kinderen. Als moeder binnenkomt, gaan de kinderen onmiddellijk op een rijtje zitten. Alsof ze weer op de foto moeten.
Mishandeling en seksueel misbruik
Hendrika van G. geeft aan dat het allemaal niet alleen aan haar lag. De verhouding met haar toenmalig echtgenoot was slecht. "Financieel was het problematisch. Ik kreeg wekelijks maar 50 euro voor de boodschappen."
Haar advocaat, Olcay Albayrak, kaatst de bal zelfs terug. "Ze is zelf slachtoffer van mishandeling en seksueel misbruik in het huwelijk. Dat heeft ze afgereageerd op de kinderen." Toch focust het OM alleen op haar in deze strafzaak.” Zelf voegt zij nog toe: "Ik werd altijd de grond in getrapt en vernederd."
Genoeg gestraft
Als het aan haar advocaat ligt, blijft het hierbij. “Ze is al genoeg gestraft.” De schadeclaims van twee van haar kinderen, van 6 en 7 duizend euro, zou zij niet kunnen betalen. “Ik ben een tijd dakloos geweest, zat in mijn auto en dacht: waar moet ik heen? Ik had niets.”
Het OM ziet dat anders. Wel wordt een strafkorting toegepast, omdat de zaak nu pas voor de rechter is gekomen. De eis: een taakstraf van 240 uur, een voorwaardelijke celstraf van drie maanden en drie jaar lang begeleiding en behandeling. En het betalen van de schadeclaims.
In God blijven geloven
Hendrika van G. zelf zegt tot slot dat het inmiddels veel beter met haar gaat. "Ik ben oma geworden en pas op het kleinkind. Ze glimt en lacht als ze me ziet, dat is een feestje."
De vrouw is bezig met het schrijven van brieven aan haar vijf kinderen. "Ik hoop dat zij in God blijven geloven en het mij willen vergeven. Mijn wens is dat we contact met elkaar houden en dat we niet los van elkaar komen te staan."
De rechter in Rotterdam doet op 3 maart uitspraak.
Dit is een verhaal van onze mediapartner Rijnmond.
Dinsdag 18 februari 2025
